📽 ✒خیرین گرامی مجموعه شهید چمران ‌ این پیام، چهارمین پیام از طرف ادبستان شهید چمران می باشد. خوشحال میشویم چند دقیقه ای را به خواندن این پیام اختصاص دهید. ‌ درست از زمانی که به فکر راه اندازی کار افتادیم، مسئله ای مهم ذهن ما رادرگیر کرد. "ساختمان" اینکه چه طور یک فضایی را تهیه کنیم و ان مکان در کدام نقطه از تهران باشد کار ما را خیلی پیچیده و سخت کرد. مدتها به طور سیار کار می کردیم در حیاط مدرسه ای در تابستان، کنار هیاتها، در حسینیه ها ولی باز مشکل اصلی حل نمیشد، برای متمرکز کردن کار احتیاج به "ساختمان" داشتیم. منطقه ای در جنوب شرق تهران را انتخاب کردیم که دسترسی خانواده های متفاوت از لحاظ مالی به آن راحت باشد. بعد از مشخص کردن منطقه، تازه کار اصلی شروع شد. بنگاه به بنگاه دنبال یک فضای مناسب و حیاط دار گشتیم. رقم های متفاوتی از رهن و اجاره شنیدیم. و باز گشتن و گشتن و گشتن.... یکی از بنگاهها خانه ای را معرفی کرد. وقتی به در خانه رسیدیم ناامید شدیم. دری خیلی کوچک و بعد از آن یک راهروی تنگ و تاریک.....ولی بعد از راهرو... حیاطی مثل بهشت با درختانی سبز... و این بهشت کوچک را اجاره کردیم از آقایی مهربان که هیچ جوره نمیخولست خانه اش را به کار اجاره دهد و ما اینقدر آسمان ریسمان به هم بافتیم تا قبول کرد و آخر سر هم به خاطر " شهید چمران" چند وقت بعد فهمیدیم خانه در اصل متعلق بوده به " طیب" آدم نااهل و بامعرفتی که جزء اولین شهدای انقلاب بوده. حدیثی هست با این مضمون که : زمینها هم سرنوشتی دارند مثل آدمها. و چه خوب سرنوشتی برای طیب رقم خورد. سالها بعد از شهادتش، بچه های کوچکی به خانه اش پا گذاشتند، بازی کردند، خندیدند، هیات گرفتند و هزار کار خوب دیگر به پاکی خودشان... ‌ این روزها جایمان تنگ شده و اجاره ها هم.... ولی دلمان نمی آید از خانه طیب اسباب کشی کنیم از "حسینیه کودک و ادبستان دخترانه شهید چمران" ‌ خدارو شکر می کنیم بابت ساختمان باصفایی که سرراهمان قرار داد. از صاحبان مهربانش که مراقب بچه ها هستند، از حال و هوای خوبی که در تک تک آجرهایش حس می کنیم.... ‌ بابت تمام حمایتهایتان، دعاهایتان و پشتیبانی هایی که از کار یک سری جوان تازه کار انجام دادین، از شما ممنونیم. ‌ قطعا اگر حمایتهای شما نبود، امروز دو مدرسه کنار هم با ۱۲۰ دانش آموز نبود. و خانه ای باصفا که میشد هر سال مستاجر پشت مستاجر عوض کند بدون هیاهو و سرو صدا... ‌ خدا را شکر می کنیم بابت نیتهای خوب شما و دغدغه ای که بابت فرزندان این کشور دارین. #چمران_فقط_یک_مدرسه_نیست #نذر_فرهنگی #مجتمع_آموزشی_شهید_چمران #حمزه_دوران

. ما معلم های چمرانی خیلی جوانیم. انقدر جوان که هیچ ابایی از یاد گرفتن چیزهای جدید نداریم. . دوست داریم تجربه های جدید کسب کنیم، حالا این تجربه ها ممکن است از کار کردن با بچه ها به دست بیاید یا با گذراندن دوره های آموزشی.‌ . همه ی تیم شهیدچمران هر روز در حال یاد گرفتن چیزهای جدید هستند، یک روز پخت نانی متفاوت، یک روز درست کردن حروف با گل و روزی دیگر بالارفتن از ارتفاعات. . ما یک بار دیگر در میان بازی های فارسی و ریاضی درس ها را مرور میکنیم، همراه بچه ها تعاملات دوستانه ی دهه نودی ها و آزمایش های علوم را تجربه میکنیم، تمرین میکنیم قرآن را با صوت خوب بخوانیم. . همه ما باور داریم برای خوب کار کردن با بچه ها و همپای بچه ها شدن باید از بزرگترهای مسیر هم یادبگیریم. بعضی از ما به مدارس دیگری برای بازدید رفتیم، در دوره آموزشی یکی دو مدرسه هم شرکت کردیم. . از طرفی در خود مدرسه هم دوره های متفاوتی را گذراندیم از درک نیاز کودک و شکستن قالبهای ذهنی گرفته تا دوره های کتاب درسی تا یاد بگیریم سرفصلهای کتابهای درسی را پروژه محور و با استفاده از بازی به بچه ها آموزش دهیم. . ما در طول هفته زمانی را در اینترنت و سایت های مختلف جستجو می کنیم تا ببینیم چه روش های جدیدی برای زندگی کردن با کودکان وجود دارد. ما همپای بچه ها در حال بزرگ شدن و یادگرفتن هستیم. . امیدواریم خدا این روزهای زندگی ما را که در خدمت بنده های پاکش هستیم برای ما جزو بهترین و پربرکت ترین سال های عمرمان قرار دهد و تا آخر عمر از مسیر بزرگ شدن و رشد کردن خارج نشویم. . #ادبستان_دخترانه_شهید_چمران#چمرانی_ها #ادبستان_پسرانه_شهید_چمران#کسب_تجربه #معلم_های_چمرانی#مهارت_افزایی_مربیان #یک_مربی_چمرانی#کارگاه_های_کتاب_درسی #حسینیه_کودک_شهید_چمران

اگه بپرسید این روزهای ما حسینیه کودکی ها چه عطر و بویی داره؟ میگیم که....😇👇🏻 . تابستون ما به قرمزی رنگ بازی های کودکانه روی کاغذ رولی بزرگِ وسط پارکه... برف آردیِ سفید و نرم تو گرمای تابستون دستامون رو نوازش میکنه و آب بازی های هیجان انگیز روی فواره ها که سر به فلک کشیدن، بهمون شور و شوق دوباره میده... تو این روزهای گرم و سخت، تو کلاس های آنلاین با هم قصه میخونیم، بازی میکنیم، میخندیم و میچرخیم و تلاش می‌کنیم که یه تابستون متفاوت برای بچه ها بسازیم مخصوصا با چیزهایی که کمتر میتونند این روزها تجربه کنند. . خداروشکر که این فرصت رو داریم که یه بار دیگه شیرینی محبت و صمیمیت رو تو آشنایی با خانواده های عزیز و مهربون بچشیم😊 . پ.ن: ثبت نام حسینیه کودک ما فصلی انجام میشه. برای سه ساله ها کارگاه مادر و کودک داریم و برای بچه های ۴ و ۵ ساله هم کلاس آنلاین و حضوری! . #مهد_مجازی #مهد_کودک #کلاس_تابستانه #حسینیه_کودک_شهید_چمران#دست_ورزی #کارگاه_مادر_و_کودک #رنگ_بازی#آب_بازی#پارک#تابستان #بازی

#ورق_بزنید . خوابگاه دختران . 📝قسمت دوم . جنگ تمام شد. مملکت داشت نفس راحتی می کشید. در بین نفس های بریده بریده ی مردم، ما دختران دهه شصتی به سن مدرسه رفتن رسیدیم. خانواده هایمان که با کلی زحمت ما را تا آن‌سن بزرگ کرده و به سرانجام رسانده بودند ماندند در چند راهیِ انتخاب مدرسه های جورواجور. مدرسه های دولتی کماکان مورد توجه بود، مدارس شاهد خیلی سر زبانها افتاده بود و کم کم زمزمه های تاسیس غیر انتفاعی ها، نمونه دولتی ها و فرزانگان هم در جامعه پیچیده بود. . من خودم دوران ابتدایی را در مدرسه شاهد گذراندم. مدرسه ای که در هر کلاس فقط چند نفر بودیم که پدر داشتیم. اینقدر تعداد بچه های شهدا زیاد بود که آدم از پدر داشتن خودش همیشه خجالت زده بود. غم های دوستانمان، زندگی متفاوتشان و خاطراتی که در عالم بچگی می شنیدیم باعث شده بود خیلی هم بچه نمانیم. هنوز هم قیافه آن بچه ها و خاطراتشان به وضوح در ذهنم مانده. ما در مدرسه قانون هایی داشتیم که لازم الاجرا بود. به طور مثال بالشت های کوچکی همراه خودمان به مدرسه برده بودیم و باید بعد از ساعت ناهار بالش را روی نیمکت گذاشته و می خوابیدیم. هرچقدر الان دنبال فرصتهای چند دقیقه ای برای خواب هستیم در کودکی از هر فرصتی که منجر به خواب میشد بیزار بودیم و در نتیجه باعث ناراحتی معلممان میشدیم. نمونه دیگری از این قانونها این بود که باید مقنعه هایمان را در می آوردیم و حتما هم تل سفید رنگی روی موهایمان میزدیم. غیر از دیدن ناخنها، چک کردن سر و وضع ظاهری هر روز تلها هم چک میشدند و اگر یادمان رفته بود توبیخ میشدیم. در حیاط مدرسه نباید خیلی می دویدیم یا کارهای عجیب و غریب می کردیم. یک بار نمیدانم چه اتفاقی افتاده بود که گفتند مدیر مدرسه حیاط رفتن را ممنوع کردند. معلمها از هر کلاس چند نماینده انتخاب کردند و در یک مدل کمی نمایشی ما را به دفتر مدیر بردند که از ایشان عذرخواهی کنیم. این افتخار را داشتم که یکی از نمایندگان باشم.من خودم قیافه مدیر را تا قبل از آن خیلی ندیده بودم و دفترش در عالم بچگی به نظرم خیلی با ابهت آمد. خلاصه با جملاتی که یادمان داده بودند عذرخواهی کردیم و ایشان بچه ها را بخشیدند. . ادامه مطلب در کامنت اول 👇

. آموزش پروژه محور یا آموزش مستقیم؟🤔 . بیشتر برنامه های آموزشی چمرانی، غیر مستقیمه. . یعنی ما مطالب دروس مختلف رو تو قالب پروژه با بچه ها کار می کنیم. تو پروژه ها بچه ها با فارسی، علوم، ریاضی، مهارت های زندگی و ... آشنا می شن. . یکی از این پروژه ها، پروژه ی نویسندگی هست که مربوط به درس فارسی میشه و به تقویت مهارت های خوندن و نوشتن کمک میکنه. حتی استعداد های دختر ها تو نویسندگی رو هم شکوفا میکنه. . این پروژه متناسب با سن بچه ها و مناسبت های مختلف مثل محرم، جشن انقلاب و ... انواع متفاوتی داره. . مثلا دخترها تو پروژه های نویسندگی؛ دفتر خاطرات درست کردن. به خاله ها، مامان و اشخاص مختلف نامه نوشتن، دفترچه ی "دوردنیا با چمران" رو ساختن و گزارش اردوهاشون رو یادداشت کردن، کتاب نوشتند و کلی کار دیگه. . حتی کلاس سومی ها هم چندتا مجله درست کردند. . به نظر شما کدوم موثر تره؟‌ آموزش پروژه محور یا مستقیم؟ کامنت کنید. . #نویسندگی#پروژه#آموزش_غیر_مستقیم #ادبستان_دخترانه_شهید_چمران #چمرانی_ها #دختران_چمرانی #درس_فارسی

. چند تا توصیه ی مهم که خوبه مدارس بهش بیشتر توجه کنند👆🏻🤗 . ⭕این پست رو سیو کنید و برای مسئولین مدارس بفرستید😇 . #مدرسه_ابتدایی #درس #تکلیف #ماه_رمضان #ماه_بندگی #توصیه_مهم #مسئولین_مدرسه #معلم#والدین