چنانچه کودک از ماجرای فقدان آگاه نیست، سعی کنید در اولین فرصت کودک را از ماجرای فقدان آگاه کنید. برای این منظور بهتر است دو یا سه نفر از مراقبینی که کودک با آنها راحت تر است، حضور داشته باشند. بر احساسات خود مسلط باشید و ماجرای فقدان را بخصوص اگر غیر منتظره و ناگهانی است، تدریجی بگوئید. به زبان ساده بگوئید به شکلی که برای کودک قابل فهم باشد. مفاهیم، غیر واقعی، پیچیده و یا غیر قابل درک را مطرح نکنید. مثل اینکه "به خواب طولانی رفته است، به آسمان ها سفر کرده است، داخل یک باغ زیبا است. این مفاهیم در برخی اوقات باعث نگرانی، ترس یا خشم کودک می شوند. اجازه دهید کودک ناراحتی اش را نشان دهد و حمایت عاطفی لازم را فراهم کنید. چنانچه فقدان بدلیل حوادثی اتفاق افتاده است که کودک در آن آسیب دیده است می توان آگاه سازی را تا زمان بهبودی نسبی به تعویق انداخت. کودکان شیوه سوگواری را از والدین شان می آموزند، ناراحتی و سوگ خود را از کودک مخفی نکنید. اشکالی ندارد در حضور وی گریه کنید یا ناراحتی خود را نشان دهید. مهم این است که واکنش های هیجانی کنترل نشده و شدید در حضور کودک نداشته باشید. کودک را تشویق کنید احساسش را بروز دهد. فرصت هایی برای بروز احساس برای کودک فراهم کنید، فرصت هایی که در مورد فرد تازه درگذشته صحبت کنید، بیاد او مراسم کوچکی بگیرید، عکس ها و خاطراتش را مرور کنید. برای شروع مکالمه در کودکان خردسال می توانید کتاب قصه هایی با موضوع مرگ و فقدان بخوانید و در آن به کودک نشان دهید که غمگین شدن و بروز ناراحتی امری طبیعی است و دیگران هم همین احساس ها را دارند. برای کودکانی که قادر به گفتگو راجع به فقدان نیستند می توان فرصت هایی برای نقاشی، نوشتن و یا برگزاری مراسم سوگواری در قالب بازی و ... فراهم کنید. #سوگواری #سوگ_کودکان #غم#مرگ_والدین ##فقدان_عزیز #فقدان#عالیه_هیبتی_روانشناس_کودک_نوجوان_خانواده #بیرجند #درمان_سوگ