. خیلی دیده شده که پدربزرگ و مادربزرگ های عزیز در تربیت نوه شون که براشون بسیار بسیار عزیزه میخوان که فعال باشن و نظر بدن، که اینم کاملا از سر علاقه هست و چون تجربه ی بزرگ کردن بچه رو هم دارن میخوان که تو این مسیر به ما کمک کنن. و گاها کارهایی که برای ما که فرزندشون بودیم نتونستن انجام بدن، با انجام دادن برای نوشون، جوری جبران کرده باشن. ولی گاها دیده میشه این سبک رفتار پدربزرگ و مادربزرگ های عزیز با سبک تربیتی ما مغایرت داره. مثلا ما برای فرزندمون محدودیت هایی رو در زمینه خوردن، لباس پوشیدن، بیرون رفتن، خرید کردن و... قائل میشیم، ولی بزرگ ترهای عزیز اصلااااا این محدودیت ها رو ندارن و این قضیه فرزند مارو باعث دوگانگی تربیتی میکنه و باعث میشه اگر از طرف ما دچار محدودیتی بشه براش موثر نباشه چون میدونه که وقتی پیش پدربزرگ و مادربزرگش باشه این محدودیت دیگه وجود نداره و در واقع هر چی بخواد فراهمه و هر کاری دوست داره میتونه بکنه. خب حالا چاره چیه؟ در برابر این مسئله چطور باید رفتار بکنیم؟ این موضوع مسئله بسیار مهمیه که اگه رفع نشه تبدیل به یک معضل میشه. برای رفع این موضوع من چند تا پیشنهاد بهتون میدم: اول از همه در نظر داشته باشین که اشخاصی که باهاشون مواجه هستین پدر و مادرتون هستن، کسانی که بسیار بسیار عزیز و قابل احترام هستن و در عین حال دلسوز و جز خیر برای شما و فرزندتون نمیخوان و به همین دلیل هست که میخوام فرزندتون هیچ کم و کاستی رو تجربه نکنه. باید در زمینه ی تربیتی با همسرتون کاملا هماهنگ و هم گام باشید، تو این مسیر خیلی نیاز به حمایت همسرتون دارید. درباره سبک تربیتی فرزندتون حتما باهمدیگه حرف بزنید و به یک اتفاق نظر برسید. که اگه تصمیم گرفتین پیش پدر و مادرتون از سبک تربیتیتون دفاع کنید، همسرتون هم باهاتون همراه و هم نظر باشه. و اینکه قطعا صد درصد هماهنگی ایجاد نمیشه اما حتی ده درصد هماهنگی سبک تربیتی والدین با مراقبین دیگه و پدر بزرگ و مادر بزرگ بهتر از هیچیه... #سبکهای_تربیتی #پدربزرگ#مادربزرگ#سبک_رفتاری #نوه #والدین #فرزندان#فرزندپروری #هماهنگی#دوگانگی #روانشناسی_کودک#عالیه_هیبتی

. معمولاً تعامل بچه‌ها با محیط از دو سالگی شروع می‌شود. دوره‌ای که می‌تواند خیلی خوب راه برود، برای کشف و تغییر محیط دوست دارد به یک سری چیزها دست‌ زده و مواردی را بچشد. این سن را بهترین زمان برای آموزش سازگار شدن با محیط است «بچه‌ها باید در همین زمان یاد بگیرند دست زدن به مواردی مجاز و مواردی دیگر غیرمجاز است. در این سن خوردن یک‌ چیزهایی توسط مادر منع شده و خواسته‌های کودک توسط پدر و مادر گاهی به تعویق می‌افتد. بچه‌ها از سه و نیم سالگی به بعد دنبال همبازی می‌گردند و می‌خواهند علاوه بر اعضای خانواده با افراد و کودکان دیگر آشنا شده و بازی کنند.  در همین شرایط و موقعیت‌ها باید پذیرش را به بچه یاد داده و قدرت سازگاری را بالا ببریم. همین‌ که کودک در مهد و محیط‌های اجتماعی که با بچه‌های دیگر است تعدادی از خواسته‌هایش به تعویق افتاده، در خواسته‌ها و تجاربش دچار ناکامی شده، متوجه می‌شود که همه اسباب‌بازی‌ها و خوراکی‌ها برای او نیست، به یک‌ چیزهایی نباید دست بزند، یک جاهایی باید نوبت را رعایت کند و خلاصه در این مسیر درست راهنمایی شده و پدر و مادری داشته باشد که خودشان آدم‌های انعطاف‌پذیر و سازگاری بوده و خوب می‌توانند به بچه راه درست را یاد بدهند، قدرت پذیرش و انعطاف کودک بالا خواهد رفت.» ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#تعامل_با_کودک#سازگاری_با_محیط#بازی#همبازی#اسباب_بازی#نوبت#قوانین#نظم#صبر#عشق#کودک#فرزندپروری#عالیه_هیبتی#بیرجند ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

درابتدا باید بدانیم که برای انکه کودک توالت رفتن را بیاموزد باید مغز او تکامل یابد و سیستم عصبی مرکزی بتواند مثانه او را کنترل کند. وقتی هنوز مغز کامل نیست کودک بدون اختیار ادرار میکند یعنی مثانه یا روده ها به محض پر شدن خالی می شوند به طور کلی از ۲۸ ماهگی به بعد مغز تکامل پیدا میکند و کودکان میتوانند ادرارشان را کنترل کنند کودکان در ۳ سالگی تقریبا کنترل ادرار ومدفوع را می آموزند اما باز هم کنترل این مساله طی شب کار آسانی نیست و بیشتر کودکان آنقدر هوشیار نیستند که خود را کنترل کنند و یا توانایی برخواستن از خواب را ندارند . شبها کودکان را پوشک کنید و برای چند ماه عصر ها که او را میخوابانید مراقب کنترل ادرارش باشید. علایمی هست که میتواند به شما کمک کند تشخیص دهید آیا کودکانتان برای از پوشک گرفتن آماده هستند یا خیر: ۱.کودک باید توانایی راه رفتن را داشته باشد و کمی بتواند سر پا بنشیند،یعنی در راه رفتن و ایستادن مهارت پیدا کرده باشد ۲.بتواند تعدادی کلمه مثل نه یا بله را بگوید ۳.از اینکه خیس باشد اذیت می شود و از شما میخواهد پوشکش را باز کنید یا خودش سعی میکند پوشکش راباز کند ۴. وقتی مدفوع میکند یا پوشکش خیلی خیس است شما را خبر میکند ۵. پوشکش حداقل برای دو ساعت خشک می ماند توجه کنید که لازم نیست فرزندتان همه ی این نشانه ها را داشته باشد. بلکه از شما به عنوان مادر که بیشترین وقت را با فرزندتان هستید حدس بزنید او اماده است کافی ست و این نشانه ها میتواند بیشتر شما را راهنمایی کند . نکاتی که قبل از شروع اموزش گرفتن کودک از پوشک بهتر است به انها توجه کنید. ۱.یکی دو ماه قبل از شروع آموزش برای کودک کتابی بخرید با این مزمون که بچه ها قبل از اینکه دستشویی داشته باشند خبر میدهند یا خودتان قصه ای برایشان تعریف کنید .خوبی خواندن کتاب این است که علاوه بر اموزش کلامی میتوانید به صورت تصویری به کودکتان اموزش دهید ۲.گرفتن پوشک از کودک و از شیر گرفتن کودک نباید همزمان یا نزدیک به هم باشد باید حداقل دوماه بین این دو عمل فاصله باشد . نزدیک بودن این دو عمل به هم باعث میشود کودک از لحاظ عاطفی و روانی ضربه بخورد ۳. دو تا پنج هفته قبل از شروع آموزش کودکتان را با لگن توالت آشنا کنید ،وقت هایی که خودتان یا همسرتان یا نزدیکان دیگری که با انها رودربایستی ندارید میخواهید به دستشویی بروید و به او اطلاع دهید که دارید برای چه کاری میروید. ادامه در پست بعدی...

برشی از دوره ی آرامم

. اگر #نوجوان شما با دوستان ناباب رفت و آمد دارد، باید آن را نوعی عدم تعادل درونی تلقی کرد که نشانه مشکلات عمیق تر است. پیش از آنکه در مسئله انتخاب دوست با فرزندتان وارد بحث شوید، حواس تان به این مسئله باشد که ممکن است #سرکشی و #طغیان او را تحریک کنید و این کار باعث تشدید این وضعیت شود. هر چند محدود کردن یک رابطه همواره یک گزینه محسوب می شود، با این حال بهتر است ابتدا دو اقدام زیر را مد نظر قرار دهید: ۱) فهرستی از وضعیت زندگی فرزندتان تهیه کنید. چه چیزی را در نظر نگرفته اید؟ آیا فرزندتان در کلاس های مدرسه یا ورزش خاصی شرکت می کند؟ آیا کار خلاقانه ای انجام می دهد؟ به دنبال فعالیت هایی باشید که باعث افزایش اعتماد به نفس فرزندتان می شود. او را در جمع بچه های هم سن و سال قرار دهید که به شکل مثبتی در او انگیزه به وجود آورد یا با افراد بزرگسالی ارتباط داشته باشد که مشوقان خوبی هستند. در اصل به جای حذف یک دوست بد، سعی نمایید تاثیر افراد مثبت را در زندگی فرزندتان بیشتر کنید. ۲) برای خودتان یک حامی پیدا کنید. نگرانی هایتان را با همسر، دوستان یا والدین دوستان نوجوان تان به مشارکت بگذارید. درباره ترس ها و ایده هایتان با هم صحبت کنید. والدینی که به نوعی ناجی دوران بلوغ فرزندشان هستند، می توانند کمک مفیدی به شما کنند. همراه با والدینی باشید که می دانند و درک می کنند که شما چه کاری می خواهید انجام دهید و از طرفی می توانند شما را در مسیر درست هدایت کنند. رابطه نزدیکی با فرزندتان داشته باشید و وقت بیشتری با هم سپری کنید. بیشتر از حرف زدن، بهتر است شنونده باشید و فعالیت هایی را بیابید که می توانید با هم از آن لذت ببرید. به خاطر داشته باشید که گوش کردن از هر نصیحت ناخواسته یا انتقادی قدرتمندتر است. اکثر نوجوانان به حرف والدین خود در قالب تنبیه یا محدودیت چندان توجهی نمی کنند. به فرزندتان فرصت اشتباه بدهید؛ و درک و حمایت خود را به او نشان دهید #نوجوانی#بلوغ#دوست_ناباب

. یه بابای با حال مثل این بابا رو این زیر تگ کنید😊 #پدر_دختری #پدر_پسری #بابای_باحال #پدر_اگاه #عشق#خانواده#حمایت#انگیزه#بازی#شادی#اعتماد_به_نفس #تربیت#فرزند_پروری #عالیه_هیبتی_روانشناسی_کودک #بیرجند