- باز دوباره نمره ریاضیت کم شده؟ از همین الان می تونم #آینده تورو ببینم! تو آخرشم هیچی نمیشی! - تو فقط بلدی غر بزنی و هیچ وقت مشکلاتتو حل نمیکنی! 10 سال دیگه هم همینی! یه آدم غرغرو که از پس کاری برنمیاد! - خب با این وضعی که تو داری پیش میری تا چند وقت دیگه هیچ دوستی نداری! یه آدم تنها که باید خودش با خودش خوش بگذرونه! " و حالا فکر می کنید اگر شما هم جای او بودید نسبت به این پیش بینی ها چه احساسی داشتید؟ " - آره اون راست میگه! من به درد هیچی نخواهم خورد! - خب حالا بعدا می بینه که از خودش خیلی آدم بهتری می شم! - من تنها می شم و این فاجعه ست. " و شما تمام #اعتماد_به_نفس فرزندتان را به این ترتیب گرفته اید و او را با #آینده مخوفی که متصور شدید رها کردید!

#کودکان دوست ندارند اسامی و صفات منفی ای که خود را با آن می نامند، از طرف والدین مورد استفاده قرار بگیرد: وای من وقتی می خندم وحشتناک می شم! تنها چیزی که دیده میشه این بند و بساط توی دهنمه. واقعا زشتم و این خیلی ناامید کننده س. به جای اینکه پدر و مادر بگویند: اوه آره این #پلاک واقعا تو رو #زشت کرده! احتمالا جواب مناسبی که می توانند به او بدهند چیزی شبیه این خواهد بود: خب البته با این بند و بساط اونطوری که می خوای به نظر نمیای و احتمالا دونستن اینکه تو به هر حال قشنگترین قیافه رو برای من داری، کمکی بهت نمی کنه!

کودکی که #راه_رفتن را آغاز کرده حالا مایل است خودش کارها را انجام دهد و به دیگران نشان دهد که وجود دارد! به همین دلیل به مخالفت با شما بر می خیزد و نه گفتن را آغاز می کند! در این وهله این #صبر و #تحمل شماست که می تواند #اراده را در او پایه گزاری کند.در مقابل بی مهارتی هایش صبوری کنید و اجازه دهید خودش یک سری از کارها را انجام دهد. اگر مدام مورد #سرزنش قرار بگیرد در مورد توانایی های خود دچار شک و تردید می شود. کودکتان اصرار دارد خودش غذایش را به تنهایی بخورد. و احتمالا شما اصلا مایل نیستید که او این کار را بکند: -حتما دوباره خودت بخوری که تمام زندگی منو کثیف کنی! -اوه باز دوباره شروع کردی و میخوای تا شب منو منتظر خودت نگه داری! - یادت باشه اگه رو زمین بریزی من میدونم با تو! اصلا لازم نکرده! به جای این همه #تشر زدن به او، خود و او را کلافه کردن، فقط کمی صبوری به خرج دهید! بگذارید جلوی شما خراب‌کاری‌هایش را کرده باشد و کم‌کم یاد بگیرد. - فکر خوبیه! فک میکنم خودت دیگه ازین کار بربیای! حتما این دفعه بهتر از دفعه پیش انجامش میدی! - اوه آره فکر خوبیه! تمرین و اینجا بکنیم که فردا خونه #خاله که خواستی خودت غذا بخوری خیلی بهتر انجامش بدی! مطمئن باشید او تلاشش را میکند فقط قبول کنید که او بچه است و نباید انتظار داشت مثل یک آدم بزرگ کارها را بکند. حتما هنگام غذا خوردن زیر او سفره‌ای پهن کنید تا مدام نگران کثیف شدن دور و برتان نباشید و بتوانید اجازه دهید هرطور می تواند خودش از پس غذا خوردن بربیاید. به این شکل اعتماد به نفس او را تقویت کرده‌اید تا بتواند به توانایی‌هایش اتکا کند.

آيا فکر مي کنيد اينکه #فرزند شما چندمین فرزند #خانواده باشد، مي تواند بر شکل گيري شخصيت او تاثیر گذار باشد؟ در ادامه شما را با ویژگی های فرزندان آخر خانواده آشنا می کنیم. " فرزندان آخر خانواده " نقاط مثبت: افرادي شاد و سرزنده اند که اين شادي و سرخوشي را با خود همه جا مي برند و ديگران را نيز از آن بهره مند مي کنند. در #فرزند_آخر مهارت هاي مردمي بسيار قوي است و عاشق اين هستند که ديگران را با حرف ها و کارهايشان سرگرم کنند. هيچکس براي آن ها غريبه نيست و به سرعت با همه صميمي مي شوند. افرادي برونگرا هستند که از وجود ديگران انرژي مي گيرند. از ريسک کردن واهمه اي ندارند. نقاط منفي: خيلي زود خسته مي شوند. از طرد شدن واهمه داشته و افق توجهاتشان کوتاه است. افرادی خودگرا هستند. معمولا به خاطر توقعات غير واقعيشان از رابطه، که تصور مي کنند در همه ي رابطه ها بايد هميشه خوشي و خنده برقرار باشد، رابطه هاي زيادي را به فنا مي دهند. اما نمي دانند که عمر چنين رابطه هايي بسيار کوتاه است.

آنچه #كودكان را بيش از #تنبيه بدني آزار مي‌دهد، تنبيه_رواني است. به كار بردن كلماتي كه به سرعت از دهان خارج مي‌شود، چنان اثر مخربي در #شخصيت كودك به جا مي‌گذارد كه آثار آن به صورت صدمات عاطفي و عدم اعتماد به نفس در كودك بروز مي‌كنند. روانشناسان معتقدند : جملات گزنده به عزت نفس كودك آسيب مي‌رساند و موجب تخريب #رشد شخصيتي او مي‌شود. به كار بردن الفاظ منفي همچون : «بد، شلوغ، كثيف، لوس، خراب كار، بي ادب»، نه تنها اعتماد به نفس كودك را كاهش مي‌دهد، بلكه او را به سمتي كه او را با آن نام يا #لقب خوانده‌ايم مي‌كشاند. يكي از نيازهاي اساسي انسان، مورد توجه قرار گرفتن است. كودكان نيز نياز به توجه دارند و تمايل دارند اين نياز از سوي #والدين برطرف شود، اما گهگاه ديده مي‌شود كه برخي از والدين، با روش هاي مختلف، نه تنها اين نياز را در جهت مثبت برطرف نمي‌كنند، بلكه با روش هاي غلط و توجه به موارد منفي موجب بروز رفتارهاي منفي در كودك شده، او را به سوي ايجاد عدم اعتماد به نفس، بروز رفتارهاي منفي سوق مي‌دهند. از جمله اين رفتارها و روش هاي غلط مي‌توان به روش ها و تنبيه‌هاي رواني اشاره كرد. تنبيه‌هاي رواني مثل : #مقايسه كودك با فرزندان خانواده يا ديگران، سپر بلا قرار دادن كودك بابت مشكلات رفتاري والدين، (تو من را عصباني مي‌كني، تو من را مريض كردي ) عدم پذيرش (كاش هيچ وقت به دنيا نمي‌آمدي ) ، منفي‌گرایی يا پيش‌داوري منفي (تو هيچ وقت به هيچ كجا نمي رسي! ). با اين تنبيه‌هاي رواني، توانايي ها و نقاط مثبت كودك به فراموشي سپرده مي‌شود و كم كم نقاط منفي جايگزين شده، به صورت پر رنگ تر خود را نشان مي‌دهد. بنابراين ضروري است جهت ارتباط صحيح با آنان ارتباط عاطفي برقرار كنيم و با توقعي در حد توان و سن آنان، تنبيه رواني براي آنان ايجاد نكنيم و آن ها را به اين وسيله نيازاريم. كودكان كاملاً متكي به واكنش والدين هستند كه بفهمند آيا خوبند يا بد؟ باهوش هستند يا كم هوش؟ دوست داشتني هستند يا غير قابل تحمل؟ كودك به واكنش ها پاسخ مي‌دهد و سعي مي‌كند مطابق آنچه ديده، رفتار كند. الفاظ والدين كودك را به سمت آنچه از زبان آن ها بيان شده مي‌كشاند، به اين ترتيب در بسياري از موارد اعتماد به نفس خود را از دست داده و شخصيت شان تخريب مي‌شود. والدين بايد بدانند كه كودكان نيازمند #توجه و #عشق بدون قيد و شرط هستند. والدين با توجه به موقعيت، ابراز #محبت كلامي و غيركلامي، #نوازش كودك، در #آغوش كشيدن او، تلقين‌هاي مثبت، توجه به موارد مثبت رفتاري و شخصيتي و دوري از #انتقاد هاي منفي و عيب جويي، بايد آنان را در شكل گيري يك شخصيت #سالم ياري دهند.

کلمات ی که به بچه ها این روزها میگیم میتونه روی سلامت روانشون تاثیر بگذاره پس مراقب باشیم