کودک به طور طبیعی میل به جنب و جوش و فعالیت و تجارب جدید و پر #هیجان دارد. در صورتی که والدین وقت و حوصله کافی نداشته باشند یا #همبازی‌ هایی برای کودک نباشد، کودک به صورت غلط این نیاز خود را با دیدن افراطی برنامه‌های #تلویزیون و نیز #تخیل آنچه نیاز دارد به واسطه این برنامه ها برطرف می نماید. بنابراین در پاسخ به این سوال می‌توان گفت: به نظر می‌آید زیاد تلویزیون دیدن به اين دلیل است که پدر و مادر برای فرزند خود برنامه‌ای ندارند. وقتی کودکی زیاد تلویزیون می‌بیند یعنی در خانه برنامه مفرح دیگری برای او وجود ندارد. اگر پدر و مادر وقت بگذارند و #بازی‌ های جذابی به کودک پيشنهاد دهند. کودک سراغ تلویزیون نمی‌رود و جذب بازی می‌شود. اگر بازی متناسب با سن و روحیه کودک باشد قطعا آن را بر تلویزیون ترجیح مي‌دهد. علت دیگر زیاد تلویزیون دیدن کودکان اینست که والدین رابطه #عاطفی خوبی با فرزند خود ندارند و این سبب می شود کودک سرگرم شدن با تلویزیون را به بودن با والدین ترجیح دهد. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

مهم است محیط کودک #طیب باشد و این رفتار پدر بر کودک موثر خواهد بود. اگر مادر رابطه عاطفی خوبی با کودک داشته باشد و بتواند الگوی درستی به او بدهد، برای او موثر خواهد بود، بدین ترتیب کودک می‌تواند رفتار و گفتار صحیح را در شرایط مختلف ببیند. مثلا متوجه می‌شود زمان #عصبانیت می‌توان رفتار بهتری داشت یا به شیوه‌های دیگر هم می‌توان #شوخی کرد. از آنجا که کودک بر اساس #فطرت پیش می‌رود، احتمال اینکه در #آینده رفتار صحیح را انتخاب کند بیشتر است. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

آنجایی که #دوقلوها معمولا زیاد از جانب دیگران #مقایسه می‌شوند و خودشان هم خود را با یکدیگر مقایسه می‌کنند، بهتر است در کلاس‌های جداگانه باشند. در این صورت هم رشد بهتری را تجربه می‌کنند و هم استعدادهایشان را کشف می‌کنند و هم از حس #تحقیر یا برتری يا احساساتی که محصول مقایسه است در امان می‌ماند.

پدر و مادر می توانند #مسجد رفتن را با یک #خرید لذت بخش همراه کنند اما نباید کودک را به مورد خاصی شرطی نمود. این اشکال ندارد و بلکه لازم است کودکان بدانند که بعد از مسجد همیشه اتفاق جالبی برای آنها می افتد ولی سعی کنند این اتفاق روی جریان خاصی مانند #بستنی خریدن متمرکز نشود. می توان یک بار گفت "بچه ها ما به مسجد می رویم بعد از آن بستنی می خریم، چه کسی با ما می آید؟" و بار دیگر گفت "بچه ها ما به مسجد می رویم و بعد از آن #پارک می رویم؟" یا "بچه ها دوست دارید بعد از مسجد، برویم منزل #مادربزرگ؟" و دفعاتی را نیز می توان با چیزی همراه نکرد. اگر کودک والدین خود را دوست داشته باشد معمولا دست رد به سینه شان نمی زند. باید دانست که بچه هایی که زیاد شرطی شوند، #انگیزه درونی خود را از دست می دهند و این موضوع در سال های بعد به شکل #توقع در آنها باقی خواهد ماند. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

به صورت موردی می شود این کار را کرد. ولی تکرار آن و یا تاکید بر آن درست نیست و ممکن است موجب تثبیت کودک در بعد #خیال گردد. توجه به فعال بودن #قوه_تخیل در این سنین ما را به این مهم می رساند که می توان #بازی هایی طراحی کرد و یا بر روش هایی ارتباطی تاکید نمود که با استفاده از خیال موجب تأدیب #نطق کودک شود. بایستی توجه شود که #تخیلات و #تصویرسازی های والدین در بخشی از دوره اول رشد برای کودک واقعی تصور می شود. از این رو لازم است به وسیله ساختن شخصیت های خیالی برای #تهدید یا ترساندن کودک از چیزی یا انجام ندادن کاری، تخیلات #اضطراب آمیز برای او ایجاد ننموده و زمینه بروز #ترس های اختلال زا را در او ایجاد نکنیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ

اگر کودک در خانواده الگوهای درست رفتاری و #احترام به یکدیگر را می‌بیند جای نگرانی نیست. در هفت سال اول هنوز #عقل بر کودکان حاکم نیست و رفتارهای اشتباهشان به مرور با فعال شدن عقل و با دیدن الگوهای خوب در خانواده اصلاح می‌شود. ممکن است والدین احترام به پدر را سخت گیرانه تعریف کنند. مثلا حتما در این سن بتواند به پدر #سلام کند. پدر و مادر نباید اصلا کودک را #دعوا کنند و نیز نباید به او امر و نهی نمود با بر زبان آوردن این جمله که «شما به پدرت بی احترامی می کنی» بی احترامی را به او القا کنند. مادر می‌تواند در لحظه کلام اشتباه کودک را پوشش دهد مثلا اگر کودک با ضمیر مفرد به پدر می‌گوید: «اين چیه که خریدی؟!» مادر بگوید: «شما خسته هستید می‌خواهید برایتان #چایی بیاورم؟» با رفتار خوب خود می‌توانیم به مرور کودک را به رفتارهای درست سوق دهیم. #تربیت_کودک #پرسش_و_پاسخ